Marcel Willems
De focus van Marcel Willems ligt volledig op zijn vertrouwde thema De Boom. Waar de voorkeur voor de boom precies ontstaan is, weet hij niet, maar sinds zijn studie aan de Rijksacademie in Amsterdam is zijn leven leitmotiv.( leidend motief). Qua textuur, kleur en lijn heeft de boom hem zoveel te bieden dat hij er nog lang niet op uitgekeken is. Hij heeft een voorliefde voor abstracte kunst, die hij tegelijkertijd te vrijblijvend in vorm vindt. De boom geeft houvast en biedt de mogelijkheid de grens tussen abstractie en realisme te onderzoeken.
Anders dan verwacht is Marcel Willems géén buitenmens. Eerder haalt hij inspiratie uit herinneringen en gevoelens en is het schilderen voor hem de verbeelding van het buiten zijn. Hij kiest vaak een perspectief, waarbij een groot deel van de boom zich buiten het schilderij bevindt. Door in te zoomen kun je de boom loslaten en je concentreren op het ritme en patroon van het abstracte lijnenspel.
Compositie, kleur, textuur, niets is willekeurig in de bomen. Marcel Willems houdt de regie tijdens het schilderen. Alhoewel, in uiterste concentratie laat hij zich verrassen, beslist hij impulsief en lijkt de boom uit zichzelf te groeien. Schilderen is tenslotte een spel van zoeken, kijken en proberen, dat net zoals de natuur onvoorspelbaar is.
Wim Mestriner
Wim Mestriner onderzoekt in zijn dagelijkse gedachtegang hoe hij zijn belevingswereld opnieuw kan rangschikken. Hierin gaat hij een dialoog aan met diverse beeldmaterialen die in eerste instantie geen enkele relatie met elkaar hebben. Door diverse beeldfragmenten met hun primaire oorspronkelijke betekenis opnieuw te rangschikken ontstaat er een nieuwe werkelijkheid.
Bij Wim Mestriner loopt religie als een rode draad door het leven, evenals zijn werk als kunstenaar.
Opgegroeid in een katholiek gezin heeft hij verbondenheid en saamhorigheid gekend. Dat voelde veilig. “Niet dat wij de kerk plat liepen, maar in die tijd was iedereen er voor elkaar bij vreugde en verdriet.” Die tijd heeft helaas plaatsgemaakt voor egoïsme, macht en een ontevreden gejaagd leven met de daarbij komende maatschappelijke ongemakken. Dat is jammer“
In zijn collages vindt Wim Mestriner rust en kan hij voor zichzelf een wereld creëren die hem geborgenheid geeft. Als kunstenaar heeft hij dit nodig om zich zoveel mogelijk te onttrekken van een wereld die voor hem ongrijpbaar is geworden.
